Wyprawy wysokogórskie, czy to na narty czy w celach wspinaczkowych, wiążą się z narażeniem na wystąpienie choroby wysokościowej, której skutki są niebezpieczne dla zdrowia i życia. Należy podkreślić, że ryzyko wystąpienia choroby wysokościowej nie dotyczy tylko alpinistów uprawiających wspinaczkę na ekstremalnych wysokościach, ale także turystów korzystających z coraz szerszej z wypraw górskich czy rekreacyjnych.
Choroba wysokościowa pojawia się już po przekroczeniu wysokości 2500 m n.p.m., a u osób wrażliwych objawy mogą pojawić się nawet poniżej 2000 m n.p.m.
W obrębie choroby wysokościowej wyróżnia się trzy jednostki chorobowe:
- ostrą chorobę wysokościowa,
- wysokościowy obrzęk płuc
- wysokościowy obrzęk mózgu.
Dobrą profilaktyką przed wystąpieniem choroby wysokościowej jest prawidłowo przeprowadzona aklimatyzacja polegająca na stopniowym i rozłożonym w czasie zwiększaniu wysokości w celu adaptacji do panujących warunków.