Przebywanie lub trening w warunkach imitujących powietrze wysokogórskie poprawia wytrzymałość organizmu na poziomie morza, jak i we właściwych warunkach górskich, co daje sportowcom realną przewagę nad innymi.

Poprzez adaptację układu krążeniowego, mięśniowego i zmianę właściwości krwi uzyskujemy efekt w postaci poprawy wytrzymałości i wydolności.

Poprawnie zastosowana hipoksja w formie treningu prowadzi do zmian adaptacji mięśni i zmian w mitochondriach, gdzie produkowana jest energia. Usprawnia się zarówno wydolność tlenowa, jak i beztlenowa. Dzięki temu zwiększane są możliwości organizmu do wysiłku.

Stosując trening hipoksyjny zyskujemy:

– poprawę możliwości organizmu podczas niedotlenienia oraz wzrost VO2max i wydolności progowej

– wzrost rezerwy buforowej czyli możliwości intensywnego wysiłku interwałowego poprzez poprawę ekonomii oddychania

– poprawę restytucji pomiędzy interwałowymi wysiłkami, pobudzenie metabolizmu i spalania tłuszczy m.in. poprzez zwiększone wydzielanie hormonu wzrostu

CENTRA WYSOKOŚCIOWE W POLSCE

Wykorzystując system AirZone można zrealizować́ każdą ze znanych metod treningu wysokogórskiego w zależnoścí od potrzeb procesu treningowego. Dzięki systemowi AirZone możliwe jest stworzenie warunków wysokogórskich dowolnym miejscu, co sprawia że klimat ten można wykorzystać́ w codziennym treningu maksymalizując jego skuteczność́. Opracowana technologia AirZone to droga do nowoczesnego treningu przyszłości, w szczególności w dyscyplinach w których ze względu na ograniczoną infrastrukturę w naturalnych warunkach, były niemożliwy.

Poszukiwania w zakresie najefektywniejszej metody przyczyniły się do powstania następujących metod treningu wysokogórskiego:

-mieszkaj wysoko –  trenuj wysoko (live high – train high – LH/TH) -mieszkaj wysoko – trenuj nisko (live high – train low – LH/TL) -trening przerywanej hipoksji (intermittent hypoxic training – IHT)

KTO TRENUJE W HIPOKSJI?

Po przekroczeniu wysokości 2500 m n.p.m., gwałtownie wzrasta ryzyko wystąpienia ostrej choroby wysokościowej. Ponadto nieprawidłowa aklimatyzacja do wysokości może skutkować́ rozwojem wysokościowego obrzęku mózgu (ang. high altitude cerebral edema – HACE), jest to stan, który może bezpośrednio zagrażać́ życiu. Trening z wykorzystaniem systemu AirZone jest doskonałym narzędziem w procesie przygotowań przed wyjazdem na duże wysokości. Organizm poddany wpływowi bodźca, który jest analogiczny do tego w górach wysokich uruchamia szereg procesów aklimatyzacyjnych. Celem procesu aklimatyzacyjnego jest dostosowanie się̨ do nowych warunków środowiskowych. Dzięki temu, że proces ten zostanie uruchomiony i przeprowadzony przed wyjazdem w góry, spadek wydolności fizycznej oraz ryzyko rozwoju ostrej choroby górskiej zostają w znacznym stopniu zniwelowane.

System AirZone znacząco przyspieszy proces rehabilitacji. Hipoksja stymuluje proces regeneracji tkanek co skraca czas powrotu do zdrowia. Dzięki rehabilitacji w warunkach hipoksji można w znaczący sposób ograniczyć́ spadek formy sportowej spowodowany wyłączeniem z procesu treningowego. Jest to szczególnie ważne zwłaszcza w sporcie zawodowym, gdzie rehabilitacja sportowca do prawdziwy wyścig z czasem.

   PROFILAKTYKA PO COVID 

System AirZone może bezpośrednio spowodować poprawę zdrowia chorych na cukrzyce typu II. Badania wykazały, że odpowiednio dobrany zestaw ćwiczeń wykonywanych w warunkach hipoksji (powyżej 2500 m n.p.m.) pozwalają w krótkim czasie wywołać odpowiedź polegającą na pojawieniu się większych ilości transporterów glukozy (GLUT, ang. glucose transporters), dzięki czemu glukoza dużo łatwiej dostaje się do komórek przez co jej ilość w krwi obniża się. Pojawienie się większej ilości transporterów glukozy jest związane z aktywnością czynnika indukowanego hipoksja (HIF). Ten sam czynnik pośrednio uczestniczy w rozbudowie mikro naczyń krwionośnych, dzięki czemu skutecznie można powstrzymać angiotoninie cukrzycowa. Jednoczesne wykonywanie ćwiczeń fizycznych dodatkowo przyczynia się do zużycia glukozy oraz zwiększenia wrażliwości komórek na insulinę. Dodatkowo dochodzi do obniżenia poziomu cholesterolu (Chiu i wsp. 2004, John i wsp 1995)

System AirZone jest efektywną bronią̨ w walce z otyłością. Trening w warunkach hipoksji pozwala rozbudować sieć naczyń krwionośnych w tkance tłuszczowej, co pozwala na jej szybsze spalanie oraz pozwala pozbyć się̨ cellitu. Jednocześnie pod wpływem hipoksji dochodzi do większego uwalniania leptyny, która zmniejsza apetyt oraz pobudza uwalnianie wolny kwasów tłuszczowych – zużywanych jako źródło energii w czasie aktywności fizycznej (Wiesner i wsp. 2009, Nikolaus i wsp. 2010, Lippl i wsp. 2010). Zaletą treningu w hipoksji jest to, że powstałe zmiany adaptacyjne w organizmie utrzymują̨ się długo po jego zakończeniu, dzięki czemu dalsza redukcja tkanki tłuszczowej będzie przebiegła efektywniej. Przebywanie w warunkach hipoksji przyczynia się do wzrostu podstawowej przemiany materii do 30% na wysokości 4300m n.p.m. (Butterfield i wsp. 1999), co ma kluczowe znaczenie w walce z otyłością. Należy zaznaczyć, że w warunkach hipoksji dochodzi do ograniczenia apetytu, co może przyczyniać się do łatwiejszej utraty masy ciała (Kayser 1992).

System AirZone wywiera również bardzo korzystny wpływ na mięsień. Wykazano, że incydenty zawału mięśnia sercowego zdarzają się niezwykle rzadko u ludzi mieszkających na wysokości (Majid i wsp. 2011), co spowodowane jest kardioproteksyjnym (chroniące serce) wpływem stanu hipoksji. Podczas ekspozycji na działanie hipoksji w mięśniu sercowym dochodzi w pierwszej kolejności do uaktywnienia mitochondrialnych kanałów potasowych zależnych od ATP (mitKATP). Prowadzi to do hiperpolaryzacji błony komórkowej, co z kolei powoduje zmniejszoną kurczliwość pomagając zaoszczędzić energie i tlen. Kolejnym pozytywnym czynnikiem jest pobudzanie śródbłonka naczyń do uwalniania większych niż zazwyczaj ilości tlenku azotu (NO). Większa obecność tlenku azotu powoduje rozszerzenie naczyń wieńcowych umożliwiając przepływ krwi przez nie w pełnie drożne naczynia. Tlenek azotu uwalnia dodatkowo czynnik wzrostu hepatocytów (HGF), który posiada udowodnione działanie kardioprotekcyjne oraz regeneracyjne (Kolar i wsp. 2004)